Robert Enke'nin intiharı üzerine çok yazıldı, çizildi. Futbolun söze gerek bırakmayacak kadar hazin sonunun en son örneğiydi. Şu resmi görene kadar da tek kelime etmemiştim. Ama gördükten sonra.. Ne söylenebilir ki? Nasıl açıklayabiliriz ki? Bir babanın en değerlisini kaybettikten sonra onun yanına gitme isteğine kim ne diyebilir ki?
Keşke şu İstanbulspor maçını hiç yaşamamış olsaydın.. Çünkü o gün seni alkışlarla alaya alanlar bugün ölümünden sonra suçluluk hissediyorlar.. Hayat çok garip..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder