Hakikaten ben bu memlekette yaşamadığıma ciddi ciddi inanmaya başladım. Ölmüşüz. Ağlayanımız yok. Şu güzelliği tamamen tesadüfler sonucu görebiliyorsam-o da internetten- zaten olayı bitirmişiz biz.
Geçenlerde her sabah aynı dakikada evden çıktığımız için sürekli karşılaştığım komşuyla yeniden karşılaştım. Bu defa eve gelirken. Asansörün o bilindik havası ortama hakimken, tutamadım kahrolasıca çenemi, ''nasılsınız?'' dedim. Klasik bir şekilde ''yi güzel'' diye cevap verdikten sonra ''siz nasılsınız?'' dedi. Başladım tabi. ''İş hayatı bana çok fazla, yoruldum bu genç yaşımda, gitmek istiyorum buralardan'' dedim şakayla karışık. ''Nereye?'' dedi. ''Hiç kimsenin olmadığı herhangi bir yer'' dedim. ''O zaman Amerika'ya ordan uzaya fırlatsınlar seni'' dedi. Hoşuma gitti bu fikir aslında. Şu resimleri görünce aklıma geldi, Amerika'ya kadar gitmeye gerek yok, beni şu Rumkale denen yere bırakın. Sonrasını ben hallederim..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder