Veda

İnsana uzağa gitmek niçin koyar?
Sevdiklerinden ayrılmak mı sorun?
Ya da statükonu bozmak mı?
Hayata "kısa bir reklam arası" dersin bazen...
Bir kaç ay düşünmeyi bırakır, coşkuyla "son engeli aşmama az kaldı" dersin...
Dersin de...
Niye içindeki bu hüzün o zaman?
Bak uyumana az kalmış...
Yanıbaşında horulduyor sevdiklerin...
Sabırsızca yeşil kaderini bekleyen onca insan...
Seni seven birileri var ama senin içinde bir burukluk...
Yoksa pişmanlık mı?
Evet, galiba öyle...
Peki neyin pişmanlığı?
Bir süre düşün, sonra içini dök...
Sen yıllarca yalnız olduğunu savundun genç...
Sevgilerin yapaylığından bahsettin...
Bu yüzden kendini de yıllarca yapay gördün...
Ne zaman ki gerçeğe doğru ciddi adımlar attın...
Gerçek sevgi o zaman kapını çaldı işte...
Üzülüyorsun...
Çünkü samimi sevgi seni sen giderken buldu...
Üzülüyorsun...
Çünkü birilerine gerçekten değer verdiğini anladın...
Bu yolculuk insana çok şey katıyor derler...
Daha gitmeden mi kattı ne?
Günlerdir senin için bir araya gelenler...
Nedense cenazeyi toprağa veren kalabalığı anımsatıyor...
Bu seferki buluşmalar çok farklı...
Hiçbiri bitsin istemiyorsun...
Kopamadığın için arkadaşının evinde değil misin şu an?
Veda anları mutluluğun nirvanasıdır...
Veda etmek ise üzüntünün...
Yolculuğun kalbine kazıdığı tek cümle...
Gerçekten seviyorsun...
Gerçekten seviliyorsun...
Biri veya birileri tarafından...
Artık gözün açık gitmiyorsun genç...
Gözün kapalı gelmemen dileğiyle...


Onur Aksoy...